Het KIO-gala

Liefste Bram,

De kerst is weer voorbij, iedereen is uitgeteld, uitgepakt en voornamelijk uitgebuikt. We kijken terug op twee dagen vol druiperige regen maar voornamelijk twee dagen met mooie dingen, lekker eten en mooie mensen in mooie kleren. Ik niet Bram. Ik niet. Ik kijk terug op een slettenbijeenkomst met vijftienjarige puberpuistjongetjes en stringbilmeisjes.

Voor de kerst moest ik het zusje van mijn beste vriend opmaken. Want ze ging naar een gala. Alles wat met make-up, prinsessen en mooie auto's te maken heeft wil ik bij zijn. Dus daar ging mijn opgemaakte prinses. In een keurige jurk, haren opgestoken, leuk make-upje erbij van mijn hand. Naar een keurige school, op een keurige manier. Achterop de paardenkar samen met een vriendinnetje. Allemaal brave zestienjarigen. Dacht ik tenminste.

Braaf als ik ben stond ik tussen de rij trotse papa's en mama's die keken naar hoe hun kinderen in te dure wagens aankwamen. Vijftienjarige knulletjes met puberpuistjes die staan te hakken op een trekker met zwaailichten en met een boer als chauffeur, dat is nog leuk om naar te kijken. Wat minder leuk is zijn de meisjes tegenwoordig. Je kunt ze ook wel Kleine KimHollandjes In Opleiding noemen. Al zou jij dat misschien juist wel heel leuk vinden, Bram.

De ergste KIO van de avond stapte uit een geweldige groenmetallic wagen. Samen met haar KIO-vriendinnen viel ze zo'n beetje uit de Chevy Impala, want de Empire-State-Buildings onder haar voeten hadden niet zoveel zin. En dat was niet zo charmant. Haar rokje was zo kort -huh? had ze een rokje aan dan?- dat de wind haar billetjes liet bevriezen. En dat konden wij allemaal aanschouwen, Bram. Ze stond daar in haar zwarte stringetje te stralen voor haar galafoto. Zoveel voor als achterkant. Niemand die er iets van zei. Zelfs haar eigen moeder niet.

Terwijl de KIO's richting slettenhemel liepen stonden hun vriendjes al lekker voor de deur te roken, met drie flesjes bier tegelijk in de hand. Met de rug naar hun vader en moeder, want ze krijgen geen rijbewijs meer van papa en mama als zij het te weten komen. Maar roken is cool als je net 16 bent, Bram. Het liefst nog jonger. En als de meisjes voorbij komen lopen sla je ze op hun bil. Want die ligt open en bloot voor je klaar, in een zwarte string met glitters. En je bent de man van de avond.

Ik zwijmelde tijdens deze sletjesbijeenkomst wel even terug naar mijn eigen gala, Bram. Tweeduizendtien alweer. Dat voelt inmiddels als eeuwen terug, en zo is het eigenlijk ook. Ik weet nog goed hoe ik samen met mijn moeder een jurk uit ging zoeken. Als iets te bloot was pakte mijn moeder de onderkant vast en trok ze de rok tot ver onder mijn knie. Alles wat omhoog kroop werd weggegooid als afval. Omdat een echte dame klasse heeft, Bram.

Tegenwoordig is de maatstaf 'klasse' iets wat net over de flamouche kan, roken moet zo vroeg en stiekem mogelijk en je hakken zijn langer dan je onderbeen. Make-up moet extreem, de muziek is hardstyle en de help-ik-krijg-tietjes moeten goed zichtbaar en opgevuld zijn. Wat zijn wij ouderwets Bram. Maar wat is het leuk om te kijken naar deze generatiekloof. Lachend ga ik naar huis. Ik kan met alle trots terugkijken naar mijn galafoto's, want mijn jurk kwam tot mijn knie. Ik ben saai. Dank god. (en Jezus)

Groetjes, Iris

Ps. Salina, deze is niet voor jou, jij was mooi!
P.ps. Sorry voor als je 17 bent.