Lieve Iris,
Ik ken ze. Mensen die met hun blije bakkes in de bus gaan zitten en iedereen de oren van de kop aflullen. Bloedirritant, maar dat hebben ze zelf niet door. Het zijn doorgewinterde narcisten. Maar zij mogen dat. Zij mogen over zichzelf praten omdat jijzelf geen dingen met hem wil delen. Dat is volkomen logisch, Iris.
Ik hou niet van zelfpraat. Daarom misschien ook niet van verjaardagen. Van half elf tot zes lachen, zeggen dat je leven geweldig is en informeren naar hun leven terwijl je al lang weet wat ze uitvreten. Want we leven in een moderne tijd, Iris. Mensen van zevenenveertig delen hun lief en leed op Facebook en wij lezen dat. Zo had een van de vriendinnen van mijn moeder donderdag koekjes gebakken en liep ze met de hond door de sneeuw op vrijdag. En dat vertellen ze je dan op verjaardagen. Natuurlijk weet je dat al lang, maar dat zeg je niet. Ook jouw verhalen kennen zij waarschijnlijk, maar toch vragen ze het altijd. Hoe het op school is, hoeveel nieuwe vrienden je gemaakt hebt tussen de verjaardag van je moeder en je broertje, hoe vaak je op stap bent geweest omdat je er nogal vermoeid uitziet. Het is maar een greep uit de vragenorkaan tijdens de verjaardagkringzitsessies.
Maar je doet het er maar mee. Je moet wat, natuurlijk. Het is hetzelfde als straks die klets met het nieuwe jaar. Iedereen wenst elkaar het beste en niemand meent het. Ikzelf doe het alleen voor de kusjes. Elk jaar mag ik weer een honderdtal wangen kussen. Maar fijn is dat niet altijd, Iris.
Ik hou er niet van om vrouwsnorren te kussen. Nee, Iris. Geen 'ik-drink-mijn-melk-met-een-kleine-tuitmond-melksnor'. Gewoon een lijntje haar met harde stukjes. En volbloed Hollands. Vrouwen die met een kruimellading taart de verjaardag verlaten. Vrouwen die naast het dagelijkse half uurtje haar-en-make-up ook nog vijf minuten vrij maken om hun snor in de krul te zetten en daarnaast ook nog een hele dikke buik hebben. Ik wil er niet meer aan denken.
Voorlopig heb ik geen verjaardagen meer. Alleen een familiediner met kerst. Maar familie moet je koesteren, Iris. Daar ben je automatisch in geïnteresseerd. Dat hoort. Dat post ik dan op Facebook en kan ik het weer vertellen aan de mensen op de volgende verjaardag. Dan lachen de mensen vriendelijk en vinden het fijn dat ik een leuk leven heb. En ik ook.
Veel succes op school deze week,
Liefs,
Bram
Geen opmerkingen:
Een reactie posten