Wat als?- Door Iris Muller

Lieve Iris en Bram,

Jullie kennen mij vast nog wel. Ik ben dat vervelende kind met wie jullie een jaar lang op school hebben gezeten. Laatst, toen ik op weg was naar Leiden, zag ik ergens op een muur OCTO staan. Het is zo’n mooi moment dat jullie nu weten waar ik aan denk.

Ja, Octo. Daar heb ik goede herinneringen aan, Iris en Bram. Schuddebuikend zie ik mezelf nog zitten in de aula van de FHJ. Toch denk ik dat het Octo niet altijd makkelijk is afgegaan. Waarom ik dat denk? Kennen jullie de Tina, Iris en Bram? Daar stond altijd zo’n rubriek achterin: O jee! wat nou? Kleine meisjes mochten daar dan vragen naartoe sturen die dan beantwoord werden door ‘iemand die er verstand van had’. Een soort van psychologisch spreekuur in een tijdschrift – in 200 tekens.

Nu ben ik van mening dat Octo dit ook heeft meegemaakt, Iris en Bram. Niet dat zij een adviesgever was. Nee, stel je voor: Octo die met haar roze bergschoenen advies gaat geven. Nee, Iris en Bram, het is vele malen erger. Octo was een van hen. Octo was zo’n meisje dat zo onzeker was als de pest. En daarom schreef zij, met lood in haar roze bergschoenen, op een dag de volgende brief naar de Tina:

“Beste Tina,

Ik heb een probleem. Daarom schrijf ik u. Ik ben een meisje van 15 en ik weet bijzonder veel. Ik heb de ziekelijke drang om dit aan zo veel mogelijk mensen duidelijk te maken, onder andere door het stellen van adequate vragen die bij het onderwerp aansluiten. Ik wil beter zijn dan anderen, omdat ik mij besef dat ik daadwerkelijk beter ben dan anderen. Ik heb ook, sinds kort, een vriendje. Hij is niet zo slim als ik. Dat stoort mij. Hij wil met me kussen en soms gaat hij onder mijn shirt. Ik vind dat niet fijn. Wat moet ik doen?

Groetjes van een anonieme allesweter”

Op zulke momenten zou ik willen dat ik op die dag werkzaam was als probleemoplosser bij Tina. Dan had ik een mooi antwoord gehad, Iris en Bram. Dat zou er ongeveer zo uit hebben gezien:

“Beste anonieme allesweter,

Het is algemeen bekend dat jongeren van 15 willen experimenteren met seks. Laat je eens goed neuken in verschillende standjes, hoeken en gaten. Wie weet neemt je ziekelijke drang om iedereen lastig te vallen met je alleswetendheid dan af. Dat zou in ieder geval een stuk beter zijn voor de mensheid.

Zonder vriendelijke groet, Iris.”

Dat zou het worden, Iris en Bram. Stel jullie eens voor, dat zij dit op vijftienjarige leeftijd daadwerkelijk te lezen zou hebben gekregen. Wat zou het leven er dan anders uitzien. Wij zouden allemaal een stuk gelukkiger zijn  als (ex-)journalistiek studenten. En Octo? Ik denk dat zij op de bank was geëindigd, waar ze samen met haar vriend vast vele standjes heeft geoefend. Wanneer zij zich niet in allerlei hoeken, standjes en gaten laat nemen maakt ze foto’s van haar kleine, dikke kinderen die ze dan, inclusief poepluiers, op Facebook plaatst. Octo, de zestienjarige Facebookmoeder. Ik zie het voor me. Jullie?

Dikke lebbers,

Iris

PS. Ik vind het best grappig. Als ik een jongen was, zou ik Bram heten. Nu heet ik Iris. Nu is het net alsof ik een brief schrijf naar mezelf en mijn mannelijke ik.

Iris haar persoonlijke blog is te volgen via www.irisxxm.wordpress.com